To była nasza dwudziesta (mniej więcej) gra w tym – najbardziej intensywnym od lat – tygodniu. Byliśmy po festiwalu w Materze i w samym środku festiwalu w Płowdiwie. Możecie się więc domyślać, że nie przyszła nam łatwo. Ja piekliłem się na Joaśkę, że kazała nam ze sobą wozić kilogramy “gwiezdnych kryształów” – czyli różnokolorowych plastikowych kamyczków. Nie byłem też zadowolony z tego, że zamiast dbać o realizację programu festiwalu dokładamy sobie jeszcze roboty na szybko organizując kolejną grę. Ale prawda jest taka, że tak się powinno robić gry. Czasem na wariata, czasem w ostatniej chwili, czasem mimo jojczenia. No bo samo bieganie po antycznych wzgórzach Płowdiwu w poszukiwaniu Gwiezdnego Pyłu było wyśmienite! (M.Grelewski)

Wspomnienia:

Ta gra była bardzo stresująca, przygotowywana pomiędzy innymi pracami. Całość wyglądała trochę jak gwiezdny pył – wszystko wszędzie! Ale efekt przerósł moje oczekiwania, widząc moje “wampiry” krążące krętymi uliczkami starówki, puszczające muzykę z telefonów, którą wypełniała się przestrzeń, zduszone światło lamp – stres gdzieś uleciał. I po raz nie wiem który, Zespół okazał się absolutnie fantastyczny! (J.Ufnalska)