Tak zarysowana fabuła dała nam ogromne możliwości zarówno w kwestii promocji gry jak i samej rozgrywki. Kampania promocyjna była oparta o występy “whistleblowerów” przekazujących prawdę o wydziale społeczności Łodzi. W aulach uczelni, na targach edukacyjnych i na ulicy można było spotkać ludzi (nas samych), którzy mówią o trzynastym wydziale i za każdym razem są przez kogoś uciszani. Już na etapie kampanii promocyjnej zaczęliśmy toczyć grę z Centrum Promocji UŁ – w jednej z nieuzgodnionych akcji wysłaliśmy do Centrum list z pogróżkami (profesjonalnie wyklejony z liter wyciętych z gazet). Co zrobiło Centrum? To co zrobiłby najlpeszy zamawiający – wezwało Koło Krymanalistyków aby przebadało list pod kątem pozostawionych na nim śladów, całość pieczołowicie relacjonując w mediach społecznościowych. 

To wzajemne nakręcanie się poszło jeszcze dalej na samej grze – nasza koncepcja na tyle spodobała się studentom z różnych wydziałów, że przygotowane przez nich punkty były majstersztykami, jeden był lepszy od drugiego. Mieliśmy więc miejsce zbrodni na wydziale prawa organizowane przez rzeczonych Kryminalistyków, mieliśmy strefę skażenia biologicznego na wydziale biologii (jakże aktualny temat w chwili gdy to piszę – kwiecień 2020), w łódzkiej Wieży Babel (akademiku dla cudzoziemców) mieliśmy zaś zadanie u afrykańskiego szamana. 

To miała być gra na miarę 65 lecia największej łódzkiej uczelni. Udało się.